عاشورانامه؛ منبر اول؛ محرم ۱۴۴۶ | درس وفای مسلم، باب ورود محرم
شب اول محرم، رسم همه جلسات و هیئات مذهبی غالبا آن است که به در خانه سفیر حضرت سیدالشهدا (ع) یعنی مسلم‌بن‌عقیل (ع) می‌روند و به ایشان متوسل می‌شوند و مصائب آن حضرت را ذکر می‌کنند.
حجت‌الاسلام‌والمسلمین ابراهیم بهاری | شهرآرانیوز؛ حالا که با شما سخن می‌گویم، درکنار گودی قتلگاه نشسته‌ام. جای بسیار عجیبی است و یکایک مخاطبان این سخنان را یاد می‌کنم. ان‌شاءا... ما در مسیر امام‌حسین (ع) ثابت‌قدم باشیم! شب اول محرم، رسم همه جلسات و هیئات مذهبی غالبا آن است که به در خانه سفیر حضرت سیدالشهدا (ع) یعنی مسلم‌بن‌عقیل (ع) می‌روند و به ایشان متوسل می‌شوند و مصائب آن حضرت را ذکر می‌کنند. مرحوم شیخ‌صدوق در کتاب امالی نقل می‌کند: روزی امیرالمؤمنین (ع) از پیامبر (ص) پرسیدند: «آیا شما عقیل را دوست دارید؟».
رسول خدا (ص) فرمودند: «بله! به خدا قسم او را دوست دارم» و سپس فرمودند: «من دو محبت به عقیل دارم؛ یکی به خود او و یکی هم به این دلیل که عقیل مشمول محبت پدرش ابوطالب بود» و بعد ادامه دادند: «فرزند عقیل در راه عشق و محبت به فرزند تو به شهادت می‌رسد و بر او چشم همه اهل ایمان اشک می‌ریزد و فرشتگان مقرب بر فرزند عقیل، مسلم، صلوات و درود می‌فرستند». سپس پیامبر (ص) با بردن نام مسلم گریستند، تاجایی‌که اشک‌های مبارکشان در مصیبت مسلم‌بن‌عقیل (ع) بر صورتشان جاری شد.
ادعای دروغ کوفیان
تاریخ، نکات مهمی را درباره حضرت مسلم می‌نویسد؛ مثل آنکه از سیدالشهدا (ع) حکم گرفت و از مدینه به‌سمت کوفه خارج شد. تازه ماه مبارک رمضان به پایان رسیده بود که او در روز‌های ابتدایی ماه شوال وارد کوفه شد و ابتدا در منزل مختاربن‌ابوعبیده ثقفی و پس از آن در منزل هانی‌بن‌عروه سکونت کرد. درپی بیعت‌های فراوانی که مردم کوفه با او کردند، حضرت مسلم متقاعد شد که مردم آماده استقبال از فرزند امیرالمؤمنین (ع) یعنی حسین‌بن‌علی (ع) هستند، لذا نامه نوشت و عرض کرد: «جمعیت انبوهی با شما بیعت کرده‌اند و شما هرچه سریع‌تر به کوفه بیایید!».
عهدشکنی با امام زمان
پس از نوشتن نامه مسلم به امام و آغاز حرکت حضرت اباعبدا... (ع)، اتفاقات متعددی رخ داد. چون خبر به یزید رسید، او با اطلاع از بیعت مردم کوفه با سیدالشهدا (ع)، ابن‌زیاد را به امیری کوفه انتخاب و حاکم قبلی کوفه را عزل کرد. مردم علیه ابن‌زیاد قیام کردند و کار به جایی رسید که دارالاماره محاصره شد، اما آنچه انسجام اطراف مسلم را پراکنده کرد، زر و سیم و پول و طلایی بود که ابن‌زیاد بین مردم توزیع و سرانجام سپاه را متلاشی کرد.
ابن‌زیاد و عمالش کار را به جایی رساندند که سپاه مسلم‌بن‌عقیل (ع) ازهم پاشید و سفیر سیدالشهدا (ع) تنها ماند و حتی جایی برای سکونت نداشت. محل اختفای مسلم را جاسوسان ابن‌زیاد، فاش و او را دستگیر کردند و به دارالاماره بردند، درحالی‌که وی در مسیر آیه استرجاع می‌خواند.
ابن‌زیاد با تمسخر به او گفت: «کسی مثل تو نباید نگران جانش باشد و، چون تویی گریه نمی‌کند». مسلم پاسخ داد: «به خدا قسم! برای خودم و جانم گریه نمی‌کنم؛ گریه من برای خاندانم است که در مسیر کوفه هستند» و بعد به محمدبن‌اشعث گفت: «می‌توانی از جانب من به حسین‌بن‌علی (ع) پیام برسانی که بازگرد؛ اهل کوفه تو را فریب ندهند که آنها همان مردم زمان امیرالمؤمنین (ع) هستند و به من و تو دروغ گفتند...». سرانجام مسلم را غریب و مظلومانه از بلندای دارالاماره به پایین انداختند. سرش را بالای دروازه کوفه، آویزان کردند و بعد هم به دمشق فرستادند.
درس وفای مسلم‌بن‌عقیل (ع)
مرور هرساله این مصیبت و بیان آن تاریخ، برای آن است که بدانیم تعهد نداشتن و وفا نکردن به عهدی که بسته‌ایم، چه جنایات و مصائبی را رقم می‌زند. اگر مردم پای مسلم می‌ایستادند، آن همه مصیبت رخ نمی‌داد. اینکه امام‌خمینی (ره) فرمودند: مردم کشور ما به‌یقین برتر از مردم دوران امیرالمؤمنین (ع) و امام‌حسین (ع) در کوفه هستند، به‌دلیل همین وفای به عهد و ایستادن پای قول‌ها و وعده‌ها بود.
تمجید خدا از اهل وفا
اگر این روحیه وفاداری به تعهد و قول را به فضای همسری، همکاری، دوستی و خانوادگی و قول‌هایی که می‌دهیم و مهم‌تر از همه ارتباط با خدا تسری دهیم و به وعده‌هایی که می‌دهیم وفادار بمانیم، نه‌تن‌ها خیلی از مصیبت‌ها و گرفتاری‌ها پیش نمی‌آید، بلکه زندگی‌مان دستخوش تحولات مثبت و مؤثر می‌شود؛ به همین دلیل هم خدا در سوره مبارک رعد، اهل وفا را تحسین می‌کند و می‌فرماید: «عاقلان آنهایند که به عهد خدا وفا می‌کنند و پیمان حق را نمی‌شکنند».
جالب آنکه در این آیات کریم، خدای متعال از آنها که به دین وفادار هستند، با تعابیری همچون اینکه سختی‌ها را تحمل می‌کنند، پنهانی و آشکارا انفاق و صدقه می‌دهند و هر عمل سوئی را با خیر جبران می‌کنند، یاد کرده است. درنهایت نیز می‌فرماید: ملائکه به‌صف می‌شوند و به آنها تهنیت می‌گویند و [امر می‌کنند]وارد بهشت شوید، آن‌هم نه‌فقط خودتان بلکه پدرانتان، فامیل‌های نسبی و هرکه را صلاح می‌دانید و سپس خدا به آنها سلام کرده، می‌فرماید: «سَلامٌ عَلَیْکُمْ بِما صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ» ... خوش‌به‌حال آنها که اهل وفاداری هستند که خدا از آنها تشکر می‌کند و وای به حال آنها که خدا لعنتشان کرده، تأکید می‌کند: «آنها که نقض پیمان و صله‌رحم را قطع می‌کنند، مشمول لعنت الهی می‌شوند».
ان‌شاءا... همه ما در مسیر وفای به عهد در راه خدا ثابت‌قدم باشیم و در این شب اول محرم و با گریه بر سیدالشهدا (ع) ابواب برکات را به روی خود بگشاییم که در روایت است گریه بر حسین (ع) در‌های رحمت خدا را به روی انسان می‌گشاید، آن‌هم شب اول که شب حضرت مسلم‌بن‌عقیل (ع) است و پیامبر (ص) درباره‌اش فرمودند: «مؤمنان بر مسلم گریه می‌کنند»؛ چون او وفادار بود و پای عهد و پیمان خود با امام زمانش ایستاد.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
